Η ζωή μέσα από τη μουσική

Κάθε φορά που ακούω μερικά κομμάτια μου έρχονται στο μυαλό διάφορες στιγμές της ζωής μου, καλές, κακές ή απλά περίεργες και πρωτόγνωρες. Εικόνες θολές αλλά συναισθήματα ξεκάθαρα, άνθρωποι που μεγάλωσα μαζί τους και ανακάλυψα τη μαγεία της μουσικής!

Metallica – Battery: Σπόρος ακόμα, δημοτικό, με τον ξάδελφο μου τον Ηλία, έναν από τους ανθρώπους που απλά καθόμασταν και ακούγαμε μουσική, χωρίς άλλο λόγο, απλά για να ανακαλύψουμε κάτι καινούργιο για τα διψασμένα αυτιά μας. Ο Ηλίας είχε βρει από μία κοπέλα, πολύ μεγαλύτερη από εμάς, που τότε έμενε στον πάνω όροφο, το Master Of Puppets. Το βάζουμε στο κασετόφωνο και εκεί στη κουζίνα του ξαφνικά αρχίζει το Battery, δύο πιτσιρίκια μένουν άναυδα με την ταχύτητα και τη βιαιότητα που κομματιού που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη καρδιά και το μυαλό μου!

Slayer – South of heaven: Λίγο μεγαλύτερος, έχω πάει στο παλιό Rock City, υπόγειο, Σάββατο, γεμάτο κόσμο και ξαφνικά το βλέπω μπροστά μου! Κοιτάω το αγαπημένο και «άρρωστο» εξώφυλλο και αποφασίζω να δώσω τις μετρημένες δραχμούλες μου για το βινύλιο. Φτάνω σπίτι, κάθομαι στον καναπέ του σαλονιού που βρισκόταν το πικάπ, βάζω τα ακουστικά μου, αρχίζει ο δίσκος και διαβάζω τους στίχους. Το riff είναι τόσο γαμάτο, μα τόσο γαμάτο που θα γίνω fan από τα πρώτα μέτρα! Η φωνή είναι σκοτεινή και απειλητική και τα solo, αχ αυτά τα solo, νιώθω ότι περνάνε σφαίρες ξυστά από τα αυτιά μου!

Iron Maiden – The Number Of The Beast: Όταν ακόμα βλέπω το βινύλιο, θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι, 12 χρονών πρέπει να ήμουν, που μοίραζα διαφημιστικά από ένα σουβλατζίδικο, πόρτα πόρτα μαζί με την αδελφή μου και τον φίλο μου τον Αλέξανδρο. Ότι μάζεψα πήγε σε δίσκους, με πρώτο και καλύτερο το Number Of The Beast!

Run DMC – Sucker MCs: Αυτό το beat… Θυμάμαι παρέα με φιλαράκια να το ακούμε πριν πάμε να βάψουμε. Κυνηγητά νυχτιάτικα, ατελείωτες ώρες με ένα τετράδιο στο χέρι να κάνω πρόχειρα σχέδια, οικονομία για να αγοράσω τα σπρέι και Cosmos, τραγικά σπρέι :P

Terror X Crew – Να τους δω να τρέχουν: BMX σε πλατεία και ξαφνικά ένα παλικάρι σκάει με κασέτα TXC, την βάζει στο κασετόφωνο και όλοι ακούνε σαστισμένοι! Ελληνικό ραπ σε τρελούς ρυθμούς, νέο κεφάλαιο για την ελληνική μουσική, ατόφιο και ωμό, όπως μας αρέσει!

Μπορώ να συνεχίζω για σελίδες αλλά θα σταματήσω εδώ…