Σοφές κουβέντες

Ο κ. Vai εξηγεί τι είναι γι’ αυτόν η επιτυχία και με πιο τρόπο σκέψης και δουλειάς μπορεί να φτάσεις εκεί κατά τη γνώμη του, τσεκάρετε μάλλον καλά τα λέει ο dude…

Ζητείται ψυχή!

Τώρα σίγουρα θα με πεις παλιομοδίτη και old timer αλλά να ξέρεις ότι σε γράφω στα παλιά μου τα Adidas :P Όλα γύρω μας τρέχουν και λογικό είναι να το κάνει και η μουσική μας, αλλά δεν παλεύεται πια!
Όλα πιο δυνατά, όχι σαν μουσική απλά σαν ένταση. Όλα πιο γρήγορα όχι σαν τέμπο αλλά σαν σύνθεση και φυσικά πολλή «αγάπη» και σπέρμα σε όλα τα τραγούδια αλλά ψυχή πουθενά!

Παίζει να είναι η κατάρα της ευκολίας γιατί άλλωστε όλα τα εύκολα τα έχουμε για πλάκα, πόσες φορές δεν λέμε «έλα μωρέ 5 λεπτά δουλειά»; Έτσι έγινε και το τραγουδάκι 5 λεπτά δουλειά και αν ο τραγουδιστής δεν μπορεί ή γαυγίζει σαν σκύλος, «σιγά μωρέ Autotune, 5 λεπτά δουλειά». Μάλιστα το πιο τραγικό όλων είναι ότι μέχρι και οι άσχετοι ακροατές τα ξέρουν αυτά ( αλλά συνεχίζουν να τα ακούν ), «έλα μωρέ τη βάζουν στο στούντιο και της φτιάχνουν τη φωνή, τα ξέρω αυτά τα έχω δει στην TV» θα ακούσεις ένα μπάρμπα να λέει…

Φυσικά μεγάλος χαμένος όλων είναι η μουσική η ίδια και ο ακροατής, γιατί χάνεται η μαγική σύνδεση με τη ψυχή του μουσικού, που την άφησε σπίτι για να μπορεί να τελειώνει σε 5 λεπτά. Δεν κόπιασε, δεν μάτωσε άρα για πιο λόγο να βγάλει τη ψυχή του στο κομμάτι ρε φίλε;

Ευτυχώς ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο 100% της τεμπελιάς και υπάρχουν πάρα πολλοί που το κάνουν με ψυχή και το αποτέλεσμα είναι εμφανές, ας ελπίσουμε αυτή η προχειρότητα να πεθάνει όπως τα boy bands και το ελληνικό gangsta rap…

Το δισκοπότηρο…

Ένα από τα πράγματα που «σπαταλάμε» άπειρο χρόνο σαν μουσικοί είναι αυτό που πολλοί ονομάζουν το άγιο δισκοπότηρο της μουσικής, ο ήχος του μουσικού μας οργάνου. Μεγάλα χρηματικά ποσά και χρόνος έχουν ξοδευτεί για να βρούμε τον ήχο που θέλουμε. Από διαφορετικά μουσικά όργανα και εξοπλισμό μέχρι την τελευταία βίδα και παξιμάδι.

Το σίγουρο είναι ότι ο εξοπλισμός μετράει, το πόσο βέβαια είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι εύκολο και εκεί είναι και η παγίδα να φταίει ο εξοπλισμός μας για το χάλια ήχο που παράγουμε… Γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι ο ήχος αρχίζει από εμάς και μετά από το όργανο και τον εξοπλισμό μας.

Αν ξεπεράσουμε τον παράγοντα άνθρωπο, τότε πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας τι ήχος μας αρέσει και να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τον εξοπλισμό που έχουμε και όχι να αναλωνόμαστε σε νέες αγορές, γιατί φυσικά πρέπει πρώτα να δούμε τις δυνατότητες αυτού που ήδη έχουμε.
Μη ξεχνάτε ότι πολλοί δίσκοι που θεωρούνται classics είναι οι πρώτοι δίσκοι καλλιτεχνών που τότε δεν είχαν μία κι όμως παρήγαγαν αριστουργήματα χωρίς τον πανάκριβο εξοπλισμό που ονειρευόμαστε.

Έχοντας πει το παραπάνω, ερχόμαστε στο συμπέρασμα ότι αν «ξεμπερδέψουμε» με τον ήχο μας έχουμε πιο πολύ χρόνο να ασχοληθούμε με το μουσικό μας όργανο, τη μουσική μας και το πώς θα γράψουμε τα καλύτερα τραγούδια που μπορούμε!