Τρεις λέξεις που είναι πολύ της μόδας τελευταία… Αφού τα κάναμε σαν τα μούτρα μας και μην διανοηθείτε να σκεφτείτε ότι δεν φταίμε εμείς και φταίνε μόνο οι ξένοι και οι πολιτικοί μας… Όσο φταίνε αυτοί άλλο τόσο φταίμε και εμείς και δεν θα μπω καν στο κόπο να το αναπτύξω, ο νοών νοείτω!
Όσο περνάνε οι μέρες και συσσωρεύονται όλα, τόσο προσπαθώ να αποκλείω τις αρνητικές σκέψεις μου γιατί βλέπω σημαντική επίδραση στην συμπεριφορά μου, στην υγεία μου και στην άποψη μου για τη ζωή…
Αν κάτσεις και σκεφτείς που πραγματικά πάμε και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για όλους μας, δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα, τότε πραγματικά φρικάρεις.
Δεν λέω ότι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε και να δρούμε ανάλογα αλλά με όλο αυτό το καταιγισμό απαισιοδοξίας, χωρίς ίχνος φωτός στο τούνελ, παρατηρώ τον κόσμο σαστισμένο και μουδιασμένο να υπομένει ότι του επιβάλλουν με μηδενικές αντιδράσεις, νομίζω ότι βλέπω ντοκιμαντέρ για την Αφρική με τη γαζέλα να παραδίδεται μόλις η τίγρη την αρπάξει από το λαιμό.
Αυτή η προσπάθεια «μουδιάσματος» που τόσο καιρό φωνάζουν διάφοροι μάλλον απέδωσε καρπούς, τραυματισμένοι καθόμαστε και βλέπουμε να ξετυλίγεται το κουβάρι του σκοινιού που προορίζετε για το λαιμό μας.
Ηρεμία, συνοχή σκέψης και κοφτερό μυαλό, αυτά χρειαζόμαστε για να ξεπεράσουμε κάθε είδους κρίση, προσωπική, οικονομική ή εθνική. Μακριά από τις σειρήνες που σας καλούν προς το «μούδιασμα» και πάνω απ’ όλα κοιτάτε να μην αποτελείτε επιπλέον «βάρος» για τους γύρω σας, δεν χρειάζεται κανείς ακόμα ένα λόγο να αγχώνεται. Η μάχη είναι αρχικά προσωπική και κατ’ επέκταση συνολική. Αυτά τα γράφει ένας κατεξοχήν πεσιμιστής που προσπαθεί να περάσει στην αντίθετη όχθη…
