Οι αρχαίοι αναφερόντουσαν στις μούσες, άλλοι σε μία γυναίκα, άλλοι στο πάτο ενός μπουκαλιού ή την άκρη μιας βελόνας ως πηγή έμπνευσης. Τι είναι αυτό όμως που κάνει τους ανθρώπους να παράγουν τέχνη σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και τι τελικά είναι η καλλιτεχνική έμπνευση;
Για μένα είναι αυτό το αόρατο χέρι που μπαίνει μέσα σου και τραβάει ότι κρύβεται εκεί, χαρούμενο, λυπημένο, ήρεμο ή οργισμένο, κάτι θα βγει από μέσα σου… Ο «δαίμων» που θα σου βγάλει το καλό ή το κακό προς τα έξω, έτσι μαγικά από εκεί που δεν το περιμένεις. Γιατί μην ξεχνάμε οι δαίμονες αρχικά δεν ήταν πνεύματα του κακού μόνο, αντιπροσώπευαν τη διπλή μας φύση…
Αφήστε λοιπόν τους δαίμονες να χορεύουν και να βγάλουν ότι υπάρχει εκεί μέσα…
