Όταν άρχισα να παίζω μουσική το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να μάθω να παίζω μερικά από τα αγαπημένα μου κομμάτια στην κιθαρούλα μου και τίποτα άλλο. Όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να γράφω και μερικά ριφ. Ποτέ δεν μου έκανε αίσθηση να μάθω τις νότες, να διαβάζω και να γράφω μουσική. Ότι έμαθα το έμαθα μόνος μου προσπαθώντας να μιμηθώ τους αγαπημένους μου μουσικούς, τις τεχνικές τους και όλες τις μικρές λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν το παίξιμο τους.
Αυτό όμως όσο πέρναγε ο καιρός δεν μου ήταν αρκετό, άσε που είναι λίγο αστείο να ξέρεις να κάνεις κάτι και να μην ξέρεις το όνομα του και να γίνεται μύλος η φάση όταν πας να το εξηγήσεις σε κάποιον :P
Όταν σε ένα γκρουπ όλοι είναι αυτοδίδακτοι μέχρι και τα απλά πράγματα όπως οι νότες και τα μέτρα αποτελούν θέμα συζήτησης διότι κανείς δεν ξέρει ακριβώς γιατί μιλάει. Εκεί μπαίνουν οι περιγραφές και τα ονόματα που έχει δώσει ο καθένας για διάφορα πράγματα, Βαβέλ φιλαράκο μου…
Έτσι σιγά σιγά, με ηρεμία μπήκα στη διαδικασία να μαθαίνω λίγο μουσική θεωρία και όλα άρχισαν να βγάζουν νόημα! Οι αρμονίες, οι κλίμακες και οι ακολουθίες στις νότες ταιριάζουν τόσο απλά, κοιτάω την ταστιέρα μου και ξέρω που πρέπει να προσγειώσω τα δάκτυλα μου για να μη φάω τομάτες και ζαρζαβατικά :)
Δεν θα αναφερθώ καν σε λεπτομέρειες που δυστυχώς όταν δεν τις γνωρίζεις η ζωή σου γίνεται δύσκολη, πράγματα που υποθέτω ότι κάποιος τα μαθαίνει από το δάσκαλο του τον πρώτο καιρό, ίσως και πριν ακουμπήσει τα χέρια του στο μουσικό όργανο…
Το μόνο καλό που έχω κερδίσει από την αμάθεια μου είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τη μουσική, σαν διασκέδαση, είμαι σίγουρος ότι αν μικρός είχα παρακολουθήσει μαθήματα θα τα είχα παρατήσει διότι η μελέτη δεν ήταν ποτέ μια από τις προτεραιότητες μου.
Επίσης όπως είπε κάποτε ο μέγας Eddie Van Hallen κάνω ότι κάνω διότι είμαι αυτοδίδακτος και δεν είχα ποτέ κάποιον να μου πει ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου